“بهترین” متد و کتاب آموزش زبان چیست؟ در مورد متدهای آموزش زبان، کتاب‌ها و مقالات بسیار زیادی نوشته شده است. متد یعنی مجموعه ای از باید و نبایدهای از پیش تعیین شده و کاملاً مشخص که بایستی بدون انعطاف و تغییر، توسط مدرسین و زبان آموزان مو به مو پیاده شوند.
آخرین متدی که مورد اقبال بین المللی قرار گرفت و به سرعت نیز نقد و منسوخ شد، مربوط به دهه 1980 میلادی می‌شود. در واقع، هیچ دادهی علمی ای وجود ندارد که نشان دهد یک متد از متد دیگر بهتر است، و توجه داشته باشید که تمامی تبلیغات در مورد برتری یک متد نسبت به متد دیگر کاملاً غیرعلمی و گاهاً شیادانه است. مفهوم متد، مورد نقد جدی قرار گرفته است و به صورت کلی از مباحث علمی آموزش زبان رخت بربسته است.
اگرچه هنوز هم روش‌هایی تحت عنوان “بهترین و جدیدترین متد” در بازار آموزش زبان ارائه می‌شوند، اما نباید فریب این تبلیغات را خورد. هیچ متدی وجود ندارد که برای تمامی زبان آموزان (یا حتی کسر قابل توجهی از آن‌ها) مؤثر باشد.
سؤالی که ممکن است مطرح شود این است: پس چه باید کرد؟ بهترین و علمی ترین استراتژی، به کارگیری اصول کلی آموزش زبان (مثل اهمیت تقویت احساسات مثبت یا دوری از یادگیری سریالی نکات گرامری) و حفظ ارتباط مستمر با زبان خارجی است.
در مورد “بهترین” کتاب آموزشی نیز، مواردی مشابه موارد بالا می‌توان ذکر کرد. به عبارت دیگر، بهترین کتاب آموزشی کتابی است که برای شما بهترین باشد و به پیشرفت شما کمک کند. البته این بدان معنا نیست که تمامی کتاب‌های آموزش زبان به یک اندازه خوب یا بد هستند. مثلاً نمی‌توان کتاب‌های آموزشی “سمت” را با کتاب‌هایی مثل “Top Notch” یکی دانست. برخی کتاب‌ها به لحاظ اصول آموزش زبان نسبت به بقیه کتاب‌ها بهتر هستند، که در نوشته جداگانه ای در مورد آن‌ها بحث خواهم کرد.
اگر در کلاسهای آموزش زبان شرکت میکنید، مهم‌ترین نکته ای که باید در نظر داشته باشید این است که کتاب‌هایی مثل “New Headway” فقط یکی از منابع مورد استفاده شما هستند و به خودی خود برای یادگیری زبان کافی نیستند. انتظار یادگیری زبان با تکیه بر کلاسهای آموزش زبان و امتناع از یادگیری خارج از کلاس، مثل این است که انتظار داشته باشید تنها با کلاس رانندگی ده، پانزده جلسه ای، به یک راننده حرفه ای تبدیل شوید.
بر اساس تجربه شخصی بنده، در آموزش کلاسی، تنها ده تا بیست درصد دانش زبانی فراگیران موفق مربوط به کتاب درسی آن‌ها است و بقیه اطلاعات آن‌ها از منابع دیگر، مثل فیلم، موسیقی، متون غیردرسی و غیره، است.
