بهترین پارتنر برای تمرین زبان چه کسی است؟ بارها این توصیه را شنیدهام که اگر می‌خواهید زبان را خوب یاد بگیرید، بهتر است با پیشرفته‌ترین افراد (ترجیحاً، انگلیسی‌زبان‌ها) تمرین کنید یا با متون سخت در تماس باشید.
هیچ‌وقت فراموش نکنید که مهم‌ترین عامل استمرار در یادگیری زبان خارجی انگیزه است و انگیزه نیز حاصل احساسات مثبت (و نیاز غیرقابل چشم پوشی) است. اگر مکرراً متونی را مطالعه کنید که از سطح شما خیلی بالاتر است یا سعی کنید با کسانی مکالمه کنید که دانش زبانی‌شان بسیار پیشرفته‌تر از دانش زبانی شماست، احساسات منفی بر شما غلبه خواهند کرد، مخصوصاً اگر بر این کار اصرار داشته باشید.
این موضوع در مورد فیلم و موسیقی هم صدق می‌کند؛ اگر در همان ماه اول یادگیری، فیلم وسترن بدون زیرنویس ببینید یا موسیقی رپ یا راک گوش کنید به این امید که زبانتان تقویت خواهد شد، کاملاً در اشتباهید و مضرات این کار بیشتر از فواید آن خواهد بود. البته می‌توانید از همان ابتدا به صورت محدود از موسیقی آرام با متن ساده (مخصوصاً موسیقی فولکلور یا کانتری) برای یادگیری زبان استفاده کنید.
سعی کنید تعاملات زبانی خود را محدود به کسانی کنید که یا حدوداً هم‌سطح شما یا کمی بالاتر هستند، یا مشکلات و چالش‌های شما را درک می‌کنند (مثل مدرسان زبان). با تمام وجود از احساسات منفی دوری‌کنید: شک نکنید که این احساسات انگیزه شما را از بین خواهند برد (به خاطر اهمیت موضوع، در مورد نحوه ارتقاء انگیزه از طریق تقویت احساسات مثبت، در قسمتی مجزا توضیح خواهم داد).
سوالی که پیش میآید این است که آیا اشتباهات گرامری پارتنر هم‌سطح خودمان باعث افت دانش دستوری ما نخواهد شد؟ آیا بهتر نیست حداقل با انگلیسیای در تماس باشیم که به لحاظ گرامری و لغوی کاملاً صحیح و قابل اعتماد است؟
جواب این است که تأثیر این کار بسیار محدود است و ذهن شما بیشتر از طریق اشتباه کردن یاد میگیرد، نه از طریق تقلید صرف. علاوهبراین، از لحاظ تقویت احساسات مثبت و فرصت برابر برای صحبت کردن، مزایای تمرین با زبانآموز هم‌سطح خودتان بسیار بیشتر از آن چیزی است که بخواهید از آن صرف نظر کنید. البته، می‌توانید با افراد پیشرفته هم صحبت کنید (مخصوصاً اگر احساس میکنید این کار به شما انگیزه میدهد)، اما حتماً بیشتر وقت خود را صرف تمرین با کسانی بکنید که چالش‌های شما را درک می‌کنند.
