لهجه آمریکایی یا لهجه بریتیش؟ کدام بهتر است؟ در مورد انتخاب بین تلفظ و لهجه آمریکایی یا بریتیش، باید عرض کنم که به طور کلی لهجه بریتانیایی بهعنوان لهجه “باکلاس و اشرافی” شناخته میشود، حتی در آمریکا، اما به شرطی که چهره شما هم شبیه بریتانیایی ها باشد و نه شبیه اعراب، پاکستانی ها، هندی ها، چینی ها، اسپانیایی ها یا ساکنین آمریکای جنوبی!
اساساً، آمریکایی ها و خیلی از ملل پیشرفته نمیتوانند قبول کنند که با چهره خاورمیانه ای بتوانید “باکلاس و اشرافی” باشید (هر چند مستقیم به شما چیزی نخواهند گفت). پس اگر میخواهید تلفظ و لهجه بریتانیایی را تقلید کنید، به این نکته توجه داشته باشید. همچنین، به علت قدرت بالای اقتصادی و فرهنگی کشور ایالات متحده و نفوذ سینمای هالیوود، لهجه آمریکایی حتی در بین ملل اروپایی، که سابقاً تمایل به تلفظ بریتانیایی داشتند، در حال گسترش است.
مخلوط کردن لهجه ها
نکته دیگر اینکه به هیچ عنوان، تلفظ آمریکایی و بریتانیایی را باهم مخلوط نکنید و فقط یکی را انتخاب کنید: مخلوط کردن این دو علاوه بر اینکه صحبت کردن شما را “خندهدار” خواهد کرد، بعدها اگر خواستید مدرک آزمون بینالمللی زبان بگیرید، به ضررتان تمام خواهد شد.
تقلید لهجه های محلی
مسئله دیگری که باید به آن اشاره کنم این است که بعضی از زبان آموزان دوست دارند لهجه های محلی خاص در آمریکا یا بریتانیا را تقلید کنند. مثلاً دوستی داشتم که علاقه داشت مثل اهالی ایالت تگزاس آمریکا صحبت کند. یا یکی از شاگردانم تلاش میکرد لهجه “کاکنی” لندن را تقلید کند. بعضی ها هم ممکن است دوست داشته باشند لهجه سیاه پوستان آمریکا را تقلید کنند.
توصیه اکید من این است که هرگز سراغ لهجه های محلی نروید چون اولاً منابع کافی برای تقلید لهجه را پیدا نخواهید کرد و مجبور خواهید شد آن را با لهجه های دیگر ترکیب کنید، و دوماً در محیط انگلیسی زبان، شدیداً مورد قضاوت قرار خواهید گرفت. برای اینکه درک مناسبی از این مسئله داشته باشید، تصور کنید یک گردشگر اهل تاجیکستان یا لبنان، که به ایران و زبان فارسی علاقه دارد، بخواهد در ایران به لهجه گیلانی یا آذری صحبت کند!
پس اگر قصد تقلید لهجه دارید، بهتر است بروید سراغ لهجه استاندارد چون لهجه استاندارد لهجه ای است که قشر تحصیل کرده، رسانه ها و نهادهای حکومتی در تمامی نقاط یک کشور سعی میکنند از آن تقلید کنند.